The Hunt story
Het zilver verhaal van de gebroeders Hunt is té ongeloofwaardig en fantastisch om waar te zijn; het is dus helemaal waar.
Het begon in 1973. Nelson Bunker Hunt, 's-werelds rijkste man, had uitgerekend dat hij met zijn miljarden-vermogen de gehele wereld-zilver voorraad zou kunnen opkopen. Daarmee had hij dan het zilver-monopolie en kon hij de prijzen bepalen. Hij begon met de opbouw van een zilver-imperium door belangen in zilvermijnen te nemen en zilver op te kopen. Binnen enkele jaren had hij circa 10% van de zilver voorraad en was de zilverprijs al gestegen van $2 naar $6 per ounce.
Hunt had in die tijd al in de gaten dat er zowel fysiek zilver als papieren zilver bestaat. Als het gaat om grote hoeveelheden, kun je alleen maar papieren zilver kopen. En dat deed Hunt op een speciale manier.
Hunt kocht in 1980 zeer grote hoeveelheden call-opties op zilver. In 99,99% van de gevallen bij opties laat men bij afloop van de opties het verschil in waarde in dollars verrekenen. Maar dat deed Hunt niet: hij liet alles uitleveren. Fysiek in baren van 31,1 kilo (1000 ounces).
De zilver wereld was in paniek; zoveel zilver was er niet. De zilverprijs steeg in zeer korte tijd van 200 gulden per kilo naar 3000 gulden per kilo. De reden: die baren moesten worden geleverd aan Hunt.
Hunt misrekende zich op twee details.
Ten eerste moet er 6% BTW (destijds) worden betaald bij levering van zilver. (Nu is dat 21%). Dat vond Nelson niet leuk. Dus hij koos er voor om het zilver in een BTW-vrij land uit te leveren. Hij had de keus uit Engeland en Zwitserland. Het werd Zwitserland. Midden in de nacht landden er in Zürich 3 Jumbo-jets helemaal volgepropt met zilver. In het diepste geheim werd er een atoombom-resistente parkeergarage in de Bahnhofstrasse in Zürich gekocht en volgeladen met pallets zilver. De rolluiken gingen dicht en jaren lang konden er geen auto's meer in.
Met nog een ander aspect hield hij geen rekening. Er is wereldwijd, en met name in India, in nachtkastjes, doosjes en maharadja-paleizen een grote hoeveelheid zilver aanwezig die tot dat moment onzichtbaar was. Na de top in 1980 kwamen deze sierraden, muntjes, tafelzilver en baren plotsklaps terecht in de smeltkroezen van de handelaren en een maand later vloeide het zilver weer over de markt. Voor de hedendaagse zilver-beleggers de tip: die oude voorraden zijn nu dus weg!
Hunt had geen rekening gehouden met deze verborgen voorraad zilver. In plaats van nog verder stijgen, gingen de prijzen naar beneden. Hij leed plotseling verlies op zijn opties en de bankiers deden met hun margin-calls hem de das om; ze liquideerden zijn optie-portefeuille en op bloody thursday (27 maart 1980) stortte de zilverprijs geheel in.
De afwikkeling van zijn faillisement heeft vele jaren in beslag genomen en de hele markt wist dat de Bahnhofstrasse gevuld was met zilver. Dat hield de marktprijzen laag. U kunt er nu weer parkeren; die heel dikke toegangsdeuren waren echt bedoeld als atoombom-vrije afscherming.
Op dit moment zijn er nog maar weinig families die een kast met tafelzilver hebben. Ook zijn er nog maar weinig potten met zilveren guldens uit het Juliana tijdperk. De verborgen voorraad zilver is in de jaren 70 grotendeels omgesmolten. Ook is het tegenwoordig niet meer toegestaan om zeer grote posities op de optiemarkt in te nemen. Het kopen van een baartje zilver gaat gepaard met het betalen van 21% BTW. Zilver heeft zijn beleggings-glans verloren en is nu vooral een industrieel metaal dat ondermeer gebruikt wordt voor de produktie van zonnepanelen en isolatiemateriaal.
Overigens; de prijsstijging in de jaren 70 werd niet alleen door de koopziekte van de gebroeders Hunt veroorzaakt. Ook was het de Vietnam-oorlog die Amerika economisch hard raakte. Het bijdrukken van enorme hoeveelheden geld veroorzaakte een wantrouwen in de dollar hetgeen resulteerde in een vlucht naar het beleggen in vaste waarden zoals goud en zilver. Ook de goudprijs steeg van $35 in 1970 naar $850 in 1980.